Autyzm od środka (jak działa słuch)

Temple Grandin autystyczna kobieta, doktor biologii opisuje jak wygląda świat oczami autysty, analizuje różne problemy z jakimi borykała się i boryka będąc autystą. Jej obserwacje pozwalają zrozumieć wiele problemów dzieci z autyzmem, czy dzieci z zaburzeniami modulacji sensorycznej. Zobacz jak działał jej słuch.

Problemy słuchowe

Jej słuch działał jak nieprawidłowo ustawiony aparat słuchowy, nastawiony na bardzo głośno. To jest tak jakby mikrofon tego aparatu był nastawiony na wychwytywanie wszystkich dostępnych dźwięków, które zalewały słuchacza. Jak pisze miała jakby dwie możliwości wyłączyć go i nie zwracać uwagi na nic lub włączyć i być zalana nadmiarem nieprzyjemnych dźwięków. To przez innych było odbierane że nie słucha lub zachowuje się jakby była głucha. Badania słuchu w takiej sytuacji jednak wskazują, że słuch jest prawidłowy. Po prostu jej mózg nie potrafił modulować docierających dźwięków. Nie potrafił jednych wyciszać, a jednocześnie inne wzmacniać. Wiele dzieci z autyzmem ma takie same problemy jak Temple. Reagują nadmiernie na dźwięki albo w ogóle nie reagują zachowując się jakby nie słyszały. Temple miała ogromne kłopoty z rozmową przez telefon w hałaśliwym miejscu np. na dworcu czy w centrum handlowym. Interpretuje to tak - gdy mój mózg próbuje odfiltrować szumy płynące z tła to jednocześnie odcina to co płynie z telefonu. Wiele osób z zaburzeniami modulacji słuchowej (w tej grupie są autyści) są w stanie słuchać w stosunkowo spokojnym miejscu np. w holu hotelowym, jednak gdy pojawia się więcej hałasu maja problem ze słuchaniem tego co ktoś do nich mówi. Ten problem występuje jak zauważa Tempel z różnym natężeniem, ona sama uważała że ma w tym zakresie poważne problemy. Dźwięki raniły jej uszy tak jak wówczas gdy dentysta boruje ząb i natrafia na nerw /oczywiści gdy nie ma znieczulenia/.  Wówczas odczuwamy przeszywający ból trudny do zniesienia. Dzieci z autyzmem osłaniają uszy ponieważ niektóre dźwięki po prostu je rzeczywiście bolą. Te nagłe dźwięki wywołują często reakcje strachu. Temple uważa że dzieci z autyzmem powinny być chronione od nadmiaru dźwięków, od takich dźwięków które im przeszkadzają. Nagły dźwięk nawet taki, który dla innych jest zbyt głośny, powodował u Temple nagłe przyśpieszone bicie serca, tak jak w chwili gdy się czegoś boimy. Pewne badania /na szczurach/ wskazują że ważną rolę w modulacji dźwięków odgrywa móżdżek. Zauważono, że wprowadzenie elektrody w określone miejsce do móżdżku skutkowało nadwrażliwością na dźwięki i dotyk. Temple pisze ,że nadal nie lubi takich miejsc jak centra handlowe , gdzie jest nadmiar nieprzyjemnych dla niej dźwięków: wysokich, piskliwych czy ciągłych takich jakie wydaje wentylator czy suszarka do włosów. Oczywiście można  się odciąć od tych dźwięków, jakby wyłączyć słuch. Jednak nie od wszystkich dźwięków da się uciec, nie da się odciąć. Niemożliwe jest skupienie się na lekcji jeśli jest się bombardowany przez dźwięki, które dla dziecka nadwrażliwego słuchowo są tak silne jak ryk silnika samolotu odrzutowego. Temple pisze, że najgorsze były dla niej wysokie, przeraźliwe dźwięki. Natomiast niskie częstotliwości nie miały na nią takiego wpływu. Dźwięk wybuchu petardy był dla niej bolesny. Gdy Temple była mała jej opiekunka by ją ukarać używała głośnego dźwięku jaki wydaje nadmuchana papierowa torba gdy pęka uderzona dłonią. Taki nagły głośny dźwięk był dla niej po prostu torturą.

Nawet teraz nadal ma problemy z takim nagłym niespodziewanym wyłączaniem się jej słuchu. Podczas słuchania ulubionej piosenki nagle spostrzega, że połowy z niej jakby nie słyszała. Jej percepcja się po prostu wyłączyła. Słyszała ale nie słuchała, nie percypowała. Opisuję że gdy była w Szkole Wyższej /College/ na zajęciach to cały czas musiała robić notatki by unikać takiego wyłączenia się percepcji tego co mówił wykładowca. Pewien młody Portugalczyk pisał jej, że prowadzenie rozmowy jest dla niego trudne ponieważ głos drugiej osoby pojawiał się i znikał jak w radiu sygnał z odległej stacji nadawczej.

Ciąg dalszy nastąpi...