Nadreaktywność 
 
  • Reakcje dziecka w odpowiedzi na określony bodziec są silniejsze niż oczekiwane.
  • Nadmierna reakcja na stymulację wyzwala zwiększone napięcie mięśni ogranicza powtórzenia ruchów.
  • W odpowiedzi na dotknięcie zębów pojawia się odruch kąsania.
  • Dziecko łatwo reaguje odruchem wymiotnym.
  • Reakcja dziecka jest zbyt silna w odpowiedzi na stymulację sensoryczną związaną z jedzeniem. 
Możliwe przyczyny:
  • Uszkodzenia w obrębie układu nerwowego skutkują obniżeniem progu wrażliwości i wzmożoną nadwrażliwością na bodźce sensoryczne.
  • Zwiększenie napięcia posturalnego powoduje obniżenie progu nadwrażliwości sensorycznej na czucie głębokie oraz na ruch.
Proponowane rozwiązania:
  • Wypracowanie odpowiednej pozycji dziecka podczas siedzenia na kolanach lub krześle. Tułów i miednica winny być w jednej linii. Obręcz barkowa powinna być skierowana do przodu, łopatki odwiedzione. Szyja powinna być wyciągnięta, ze zgięciem głowy (broda skierowana do szyi). Ta opcja jest najbardziej skuteczna u dzieci, u których występują odchylenia od właściwego ułożenia głowy, szyi, tułowia, bioder i miednicy względem siebie. 
  • Zredukowanie liczby bodźców sensorycznych, z którymi dziecko musi sobie radzić podczas jedzenia. Na czas posiłku stworzenie spokojnej atmosfery, która sprzyja komunikacji, z wykorzystaniem uspokajającej muzyki oraz zredukowanie bodźców wizualnych i dźwiękowych.
  • Obniżenie nadwrażliwości oralnej związanej z przetrwałym odruchem kąsania. 
  • Zredukowanie wygórowanego odruchu wymiotnego. Masaż ust, policzków, szczęki oraz języka. Pochylenie głowy dziecka tak aby broda dotykała klatki piersiowej. Próby odwrócenia uwagi – śpiewanie, pokazywanie dziecku atrakcyjnej zabawki lub książeczki. 
  • Zmniejszenie awersyjnej reakcji dziecka na przedmioty używane do jedzenia. Np. jeżeli typową reakcją dziecka na widok łyżeczki jest gwałtowne zaciśnięcie szczęk oraz odchylanie głowy do tylu. Pomocne może być w takiej sytuacji obserwowanie przez dziecko jak ulubiona lalka lub miś jest karmiona łyżeczką. Wraz z zmniejszeniem się awersyjnych reakcji dziecka można zastosować inne bodźce np. nagrania dźwięków dochodzących z restauracji lub wycieczki w miejsca, które uznawane są za zbyt stymulujące. Celem jest stopniowe poszerzenie ilości bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia dziecka oraz rozwinięcie umiejętności właściwej reakcji na te bodźce.
  • Zastosowanie różnych ćwiczeń działających na wyobraźnię dziecka. Wymyślanie historyjek, w których dziecko gra główną rolę. Np. dziecko może sobie wyobrazić wyjście na plażę, wyjście na piknik czy bieganie boso po łące. 
 
 
Podreaktywność
  • Reakcje dziecka w odpowiedzi na określony bodziec są słabsze niż oczekiwane.
  • Podniesienie progu stymulacji sensorycznej sprawia, że ilość informacji docierających do świadomości dziecka jest zmniejsza.
  • Zredukowanie intensywności odczuwania smaku, zapachu i dotyku przez receptory zlokalizowane w jamie ustnej może spowodować nieprawidłowości w zakresie motoryki oralnej lub obojętność wobec jedzenia.
Możliwe przyczyny:
  • Uszkodzenia w obrębie układu nerwowego skutkują podniesieniem progu wrażliwości i obniżoną wrażliwością na określone bodźce sensoryczne.
  • Obniżenie napięcia posturalnego podnosi próg wrażliwości sensorycznej na wszystkie bodźce – co uniemożliwia dziecku prawidłowe odbieranie określonych bodźców sensorycznych.
  • Głównym problemem dziecka jest brak umiejętności oddzielenia niepotrzebnych bodźców sensorycznych. Problemy z filtrowaniem informacji napływających z pierwszego i drugiego planu przeszkadzają we właściwym funkcjonowaniu dziecka w otoczeniu pełnym różnych bodźców. Ze względu na wysoki poziom przeciążenia bodźcami układ nerwowy dziecka chroni się poprzez zwiększenie progu wrażliwości sensorycznej.
Proponowane rozwiązania:
  • Wykluczenie dysfunkcji neurologicznych, wpływie zażywanych leków, wad słuchu i wzroku.
  • Zastosowanie ćwiczeń, które poprawią napięcie posturalne w tułowiu. Pomoże to dziecku osiągnąć większą stabilizację, dzięki której zacznie wykonywać ruchy wspomagające zwiększenie napięcia mięśniowego i osiągnięcie lepszego progu wrażliwości na określone bodźce.
  • Wybierz typ, intensywność i częstotliwość stymulacji sensorycznej właściwy dla danego dziecka. Uważnie obserwuj czy pojawią się symptomy właściwej lub niewłaściwej reakcji na stymulację. Stopniowo zwiększaj stymulację aż do osiągnięcia właściwej reakcji. Zmniejsz nasilenie bodźców jeżeli dziecko sygnalizuje dyskomfort lub pojawia się nadmierne napięcie. 
  • Zwiększaj świadomość dziecka aby poprawić zrozumienie bodźców sensorycznych.
 
Opracowane na podstawie Pre-Feeding Skills
A comprehensive resource for feeding development.
Suzanne Evans Morris, Ph. D., C.C.C; Marsha Dunn Klein, M. Ed., O.T.R.