Problemy żywieniowe związane z zaburzeniami oralno-motorycznymi.

Dzieci z zaburzeniami rozwoju układu nerwowego lub opóźnieniami rozwojowymi często mają  problemy oralno-motoryczne i problemy z połykaniem. Trudności w karmieniu wpływają na zdolność dziecka do spożywania odżywczych posiłków na różne sposoby. Dziecko może mieć nieefektywne lub nieprawidłowe wzorce ruchowe jamy ustnej, przez co  spożywanie pokarmów jest powolne lub pracochłonne.

Trudności oralno-motoryczne mogą ograniczać rodzaje żywności jakie dziecko może jeść. Dodatkowo, zaburzenia połykania mogą poważnie ograniczyć typ faktury żywności, które dziecko może bezpiecznie spożywać. Najczęściej zaburzenia połykania wpływają na zdolność spożywania płynów. Wszystko to może grozić niedożywieniem dziecka oraz powodować odwodnienie. 

 

Niektóre czynniki związane z problemami oralno-motorycznymi oraz odżywiania to:

 

Jeżeli zaobserwujemy  problemy żywieniowe, takie jak powyżej, wskazane jest dokładniejsze zbadanie problemu. Może ono być przeprowadzone przez pediatrę,  logopedę lub fizjoterapeutę znającego się na problemach odżywiania.

Pełna ocena deficytów oralno-motorycznych oraz połykania u dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi wymaga  oceny  wielu czynników, nie tylko badanie poziomu kontroli oralno-motorycznej.

 

Ocenić należy:

 

Trudności w interakcji dziecka z rodzicem mogą być również związane z  oralno-motorycznymi problemami odżywiania. Często trudno jest odróżnić problemy fizyczne od behawioralnych i interakcyjnych. W związku z tym, oceniając dziecko, należy wziąć pod uwagę wszystkie trzy.

Ponadto problemy medyczne  takie jak refluks żołądkowo-przełykowy, mogą wpływać na nieprawidłowe odżywianie dziecka. 

Jeśli dziecko kojarzy jedzenie z bólem, który często towarzyszy refluksowi, może stać się oporne, a przyjmowanie posiłków stanie się znacząco utrudnione. Jeżeli podejrzewamy refluks należy koniecznie skontaktować się z lekarzem. Na większość problemów żywieniowych wpływ ma wiele czynników dlatego podejście zespołowe jest najbardziej efektywną metodą skutecznej diagnozy oraz terapii. Poza terapeutą integracji sensorycznej, logopedą i fizykoterapeutą, do takiego zespołu powinien należeć dietetyk, pediatra lub inny lekarz medycyny ogólnej. W zespole może znaleźć się również pielęgniarka lub pracownik społeczny, którzy zajmą się problemami psycho-socjalnymi, które często pojawiają się w przypadku zaburzeń odżywiania. 

 

Odpowiednia terapia może znacząco poprawić umiejętności odżywiania dziecka, a także ułatwić opiekunowi karmienie. Posiłki mogą stać się bardziej satysfakcjonujące dla całej rodziny. 

 

Interwencje mogą obejmować:

 

Jeśli pomimo tego dziecko wciąż nie jest w stanie przyjmować odpowiedniej ilości żywności lub jedzenie powoduje zagrożenie przy karmieniu (dławienie się, krztuszenie się),  jedzenie może być podawane za pomocą sondy lub pega. 

Planowanie i terapia  powinny odbywać się we współpracy z opiekunami oraz pozostałymi członkami zespołu. Strategie te powinny uwzględniać priorytety opiekunów, poprawić jakość odżywczą posiłków i adresować leżące u podstaw problemy oralno-motoryczne oraz żywieniowe.