Jakie stosować strategie dla dzieci z dyspraksją w klasie

Większość naszego zachowania nierozerwalnie sprzężone jest z ruchem. Pozornie nawet tak odległe od ruchu przekazywanie innym swoich myśli, poglądów jest związane z ruchem - mową lub pismem. Dzięki ruchowi nawiązujemy kontakty społeczne, wyrażamy swoje emocje, zaspokajamy swoje potrzeby i potrzeby innych, bawimy się i odpoczywamy. Możemy mnożyć przykłady takich zachowań. Mózg jest w znacznej części zaangażowany w kierowanie różnorodnymi formami ruchu i opracowaniem informacji zwrotnych pochodzących z ruchu. Nic więc dziwnego, że mamy tak wiele przejawów zaburzeń ruchowych wpływających na nasze zachowanie. Jednym z nich opisywanym w teorii integracji sensorycznej jest dyspraksja.  

W Amerykańskim podręczniku diagnostyczno statystycznym DSM-IV nie ma pojęcia dyspraksja jednak istnieje pojęcie zaburzeń rozwojowych koordynacji ruchowej / Developmental Co-ordynation Disorder DCD/ bardzo zbliżone do pojęcia dyspraksja i definiowane przez następujące kryteria: - widoczne opóźnienie w rozwoju koordynacji ruchów wyraźnie wpływające na naukę szkolną i rozwój umiejętności życia codziennego nie wynikające z innych chorób medycznych takich jak mózgowe porażenie dziecięce czy dystrofia mięśniowa i nie będące całościowymi zaburzeniami rozwojowymi.

Skoro zaburzenia dyspraktyczne maja związek z uczeniem sie więc warto by każdy nauczyciel wiedział czym jest dyspraksja. Zachęcamy więc do zapoznania się z publikowanym na Portalu artykułem na temat dyspraksji.

Jednak co robić jeśli mamy już w klasie dziecko z rozpoznaną dyspraksją? Oto kilka wskazówek:

1. Używaj strukturalizowanych zadań by uczyć nowych umiejętności
2. Strukturalizuj pobyt dziecka w szkole i uprzedzaj o ewentualnych odstępstwach od rutynowych zachowań /np. o planowanej wycieczce, zmianie klasy itd./
3. Organizuj strukturalizowane zabawy w wolnym czasie
4. Bardziej złożone zadania podziel na części i wzbogać o wzrokowe lub pisemne wskazówki ich wykonania
5. Wykorzystuje wzrokowe wskazówki przy budowie rutyny, programu dnia, programu wykonania zadania. Wzrokowe wskazówki mogą być umieszczone na odpowiedniej planszy.
6. Daj dziecku indywidualnie dopasowany czas na wykonanie określonych zadań
7. Dostosuj wymagania do możliwości dziecka / w szczególności ruchowych/  aby umożliwić dziecku sukces.
8. Używaj wzrokowych wskazówek /np. odpowiednio naklejonych strzałek z określeniem kierunku/ przypominających kierunki na biurku lub na arkuszach pracy.
9. Rozważ różne sposoby wykonania prac pisemnych /szczególnie dla dzieci z dysgrafią, która może wiązać się z dyspraksją/ np. zamiast pisemnego opisu, zadanie testowe lub wymagające jedynie uzupełnień w tekście.
10. Użyj zainteresowań dziecka do wzmocnienia motywacji do pracy
11. Rozpoznawaj - upór jako wynik dyspraksji w przeciwieństwie do nieposłuszeństwa
12. Skonsultuj się z terapeutą integracji sensorycznej w sprawie określonych potrzeb sensorycznych dziecka.