Jeśli dziecko bardzo brzydko pisze

Istnieje wiele powodów dla których dziecko "brzydko pisze". Jest też wiele sposobów terapii, pomocy w takiej sytuacji. Jedną z form terapii jest terapia oparta na założeniach teorii integracji sensorycznej, której propagatorem i twórcą jest Zbigniew Przyrowski. Jednak zanim rozpoczniemy terapię warto zwrócić uwagę na kilka prostych czynników, które mogą mieć wpływ na jakość pisania. Oto kila z nich:

1.Prawidłowy chwyt - długopis, ołówek czy inny przyrząd do pisania powinien być trzymany przez dziecko między palcem wskazującym, a kciukiem i opierać się na palcu środkowym. Ołówek trzymamy  w odległości około 2 do 2,5 cm od początku ołówka czy długopisu.

Jeśli dziecko trzyma długopis /ołówek / zbyt nisko wówczas:

• długopis może brudzić palce, a dalej w konsekwencji zeszyt
• trudno jest utrzymać długopis szczególnie młodszym dzieciom w miejscu gdzie jest zwężenie końcówki ołówka czy długopisu
• kciuk zasłania pole widzenia i dziecko nie widzi tego jak pisze i w jakim kierunku pisze, to również skutkuje nadmiernym pochyleniu głowy i przyjmowaniu nieprawidłowej postawy. Dziecko z czasem kładzie głowę na lewej ręce /tej która nie trzyma długopisu/ lub podpiera ją ręką. Dlaczego? bo trudno jest utrzymać głowę w tej dość niewygodnej przechylonej pozycji. Kiedy głowa jest podpierana lub leży na ramieniu całe ciało jest przechylone, a dziecku trudno jest utrzymać równowagę. Wszystko to oczywiście powoduje szybsze zmęczenie podczas pracy przy stole.

2. Właściwa pozycja podczas pisania - należy zapewnić dziecku krzesło o takiej wysokości, by stopy opierały się o podłogę co wpłynie na łatwiejsze utrzymanie równowagi i stabilności całego tułowia. Równowaga i pewność pozycji umożliwi prawidłową pracę ręki. Do wysokości krzesła powinien być dostosowany stolik. Wysokość stolika musi być takdobrana by obie ręce dziecka opierały się do łokcia na stole. Zbyt wysoki stół spowoduje uniesienie do góry barków co wpłynie na wzrost napięcia mięśni w częściach dystalnych kończyn górnych (w dłoni i palcach). Wzrost napięcia mięśni będzie skutkował większą męczliwością i problemami z jakością pisma.  

3. Właściwe usadzenie dzieci leworęcznych z praworęcznymi. Dziecko leworęczne nie powinno siedzieć po prawej stronie dziecka praworęcznego.Praworęczne pisząc nawet nieświadomie uderza w lewą rękę leworęcznego i w konsekwencji wpływa na jakość pisma.

4. Właściwe usadzenie dzieci nadruchliwych nie powinny siedzieć ze sobą ponieważ ich wzmożona ruchliwość będzie się sumowała i wzajemnie będą sobie przeszkadzały w pisaniu.

5. Zaspokojenie potrzeby ruchu dzieci nadruchliwych. Dzieci hiperaktywne potrzebując nieco więcej ruchu by utrzymać uwagę mogą siedzieć na specjalnej nakładce na krześle. Nakładki takie dostarczając możliwości ruchu, bez przeszkadzania innym,  wpływa nie tylko na regulacje napięcia mięśni ale również dostarczając zintegrowanych wrażeń propriocepcji i ruchu reguluje postawę dziecka podczas pisania.

6. Prawidłowe ułożenie zeszytu dla praworęcznych i inne dla leworęcznych. U dziecka praworęcznego lewy dolny róg zeszytu powinien być bliżej osoby piszącej niż prawy. Dla leworęcznych prawy dolny róg bliżej niż lewy. Odwrotne ułożenie zeszytu powoduje nadmierne zgięcie w nadgarstku i wzrost napięcia mięśniowego oraz ograniczenie mobilności dłoni.